Zingen is een natuurlijk fenomeen, het is natuurlijker dan spreken. Je hoeft dus niet je best te doen om zo goed mogelijk te zingen. Je kunt al zingen.
Jouw lied vertelt over wie jij bent, niemand kan jouw lied beter zingen dan jij. Over die moeiteloze, eenvoudige manier van zingen gaat stembevrijding." 
​
Jan Kortie (Grondlegger Stembevrijding)

Stembevrijding is een beweging die voortkomt uit verlangen. En het is niet zomaar een verlangen: het is een universeel verlangen, dat alle mensen met elkaar delen. Of eigenlijk nog preciezer: het zijn twee verlangens die bij elkaar horen, maar wel goed te onderscheiden zijn.
Het eerste verlangen is: in alle vrijheid zijn wie je bent en van daaruit je stem laten horen. Niet meer gehinderd door hoe het hoort, niet geremd door oordelen van anderen of van jezelf, niet belast door verwachtingen. Jouw stem, die uniek is en als enige in staat is om jouw verhaal te vertellen. En niet onbelangrijk: om jouw lied te zingen, dat iedere keer weer anders zal zijn, maar altijd van jou. Dat verlangen naar werkelijk vrije expressie vanuit een oprecht gevoel van waardigheid is een diep menselijke behoefte. Alles in ons verlangt ernaar om gezien te worden, gehoord, gedeeld. En uiteindelijk, vroeger of later: om bezongen te worden. Want een stem is pas werkelijk vrij als hij ook de met niets te vergelijken vreugde van het zingen kent. Dat kan moed vragen en overgave, maar het vergt geen specifiek talent dat sommigen wel hebben en anderen helaas niet.

Het tweede verlangen is: verbinding. Ik ben dan wel een uniek wezen met een unieke stem, maar ik verlang ernaar om me deel te voelen van een geheel. Ik verlang naar contact, sterker nog, ik kan niet zonder. Ook hier is de stem cruciaal. Samenzang is niet voor niets één van de meest verbindende ervaringen die er bestaan. Waar mensen in vrijheid samen zingen daar hoort iedereen erbij.
​
​De ideale wereld
In de ideale wereld zingt iedereen in vrijheid zijn eigen lied én is daarbij geheel open om dat van anderen te horen en te respecteren. Zodat een rijke meerstemmigheid kan bestaan, die niemand in z’n eentje kan bewerkstelligen.
Maar ja…. Die ideale wereld zal mogelijk ooit gaan bestaan, maar zover zijn we nog niet. En dat is niet zo gek: die twee fundamentele verlangens kunnen namelijk behoorlijk met elkaar op gespannen voet staan. En dus gaan mensen allerlei menselijk trekjes vertonen. Ze gaan zich inhouden, zodat ze niet afgewezen worden. Of ze gaan zich forceren om toch maar gehoord te worden. Ze gaan goed hun best doen om gewaardeerd te worden. Ze worden rebels omdat de opgelegde harmonie geen recht doet aan wie ze zijn. En zo verder.
Met dat alles houdt stembevrijding zich bezig. We brengen die ideale wereld steeds iets dichterbij. Stapje voor stapje voor stapje. We hebben als mensheid daar nog een enorme weg te gaan, maar ja, iedere stap is er één, en iedere stap is potentieel ook een vreugdevolle ervaring. En bij momenten krijgen we eigenlijk al zingend al een voorproefje van die ideale wereld, van die onbevattelijke mooie harmonie.